Basın Açıklaması

 Yeni yaşımda yeni bir karar verme sorumluluğu. Üstelik yaşım çeyrek asırı geçmişken. Daha olgun bir açıklama yapmalıyım. Bir sonraki çeyreği görebilir miyim bilmiyorum. Neyse ben açıklamaya geçeyim.

Ben birini aldatmam. Aldatmadım da. Sadece sonuçlara bakıldığında aldatmış sonucu çıkar. Bende dışarıdan baksam bu meselelere aldatma var derdim. Ancak ben meselelerin dışında değil içindeyim. Bir kedi çok sevimlidir. Onu sevdiğinde ve ona iyi davrandığında sana huzur verir. Kötü davranıp elinde bir değnekle duvara sıkıştırdığında pençelerini gösterir ve tırnaklarıyla seni çizmek ister. Demem o ki ben bir kedi değilim ancak bazı baskılar ve bana aykırı sıkıntılar ısrarla yıllarca yaşatıldı. Sonrada "Hadi unut artık sıkıntı yok." denildi. Ancak ben hala o duvara sıkışmış haldeydim. O tatlı kedi artık zarar verebilirdi. Verdi de.

Ben yıllarca sıkıştığım için pençelerim tırmaladı. Yoksa ne sevimliydim. Kimseyi üzmemeyi severdim. Sonra üzmeye başladım. Çünkü olaylar benim kontrolüm dışındaydı ve yıllarca hapsedilmiş gibi hissediyordum. Sevmediğim insanları hapseneden çıkış bileti zannettim... Yanıldım. Artık sabıkalıydım ama kader mahkumuydum. Yılların yüklediği baskılardan yorulup yükümü hafifletmek istemiştim. Meğer sırtımdaki yüklerin sivri uçları sırtıma girmiş ve yükleri indirirken kanatmıştı. Kan yere süzülene kadar bundan habersizdim...